Over het berijden van dode paarden

Lang geleden predikte de Dakota indianen de volgende wijsheid: ‘Als je ontdekt dat je op een dood paard rijdt, spring er dan heel snel af!’. Nog steeds actueel in onze tijd! Er zijn veel managers die deze wijsheid in de wind slaan. Als zij merken dat ze op een dood paard zitten, kopen ze een betere zweep. Of vervangen ze de ruiters. Of ze zeggen: ‘zo hebben we altijd al paardgereden’. Of richten ze een praatgroep in om het paard te analyseren. Of vormen ze een taskforce om het dode paard te reanimeren. Of bezoeken ze andere plaatsen om te kijken hoe men daar wel op dode paarden kan rijden. Of verhogen ze de kwaliteitsnorm voor het berijden van dode paarden. Of volgen ze een cursus om beter te leren rijden. Of ze wijzigen de criteria die aangeven of een paard daadwerkelijk dood is. Of ze stellen een externe consultant aan om het dode paard te berijden. En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Maar het helpt écht om eens met een hele andere bril naar de vraagstukken te kijken. Om buiten de bestaande kaders te denken. Om je de vraag te stellen ‘waarom gaat het eigenlijk zoals het gaat?’ en ‘hoe succesvol waren de eerdere aanpakken eigenlijk allemaal?’. En wat heeft het at the end of the day dan concrete opgeleverd? En wat kunnen we daar dan allemaal van leren? Bekend is dat meer dan 70% van de veranderingen niet datgene oplevert wat vooraf was beloofd. Zou dat dan geen stimulans moeten zijn om een aantal zaken eens fundamenteel anders aan te pakken? Om de problemen heel anders aan te vliegen. Om in de termen van Covey te beginnen met het einde voor ogen en om dan terug te redeneren. Om werkplezier een prominente plek te geven in een organisatie. Om het wenkende perspectief, het beloofde land, krachtig en duidelijk neer te zetten. Om die sense of excitement ook te laten landen bij écht alle collega’s. Om de eindgebruiker, afnemer of klant - wie dat dan ook mogen zijn - een dominante(re) rol te geven in het verandertraject: uiteindelijk doen we het daar toch immers allemaal voor! Om het verantwoordelijk management de eerste zichtbare stappen te laten zetten. Om minder te werken volgens regels en procedures en meer volgens vertrouwen en het stimuleren van de onderlinge chemie.

Kort & goed: niet meer van het zelfde, maar anders, slimmer, handiger, leniger. Dit alles volgens het motto: ‘als je doet wat je deed, krijg je wat je al had’. In een totaal veranderende wereld kun je als organisatie immers niet blijven zeggen: ‘maar bij ons blijft alles hetzelfde’ of ‘zo doen we dat hier’. Dat is echt onmogelijk. Zeker als je pretendeert dat je als organisatie midden in die samenleving staat!